بام کشور – اتفاقات بازی تراکتور و پرسپولیس به عنوان ال کلاسیکوی ایرانی آنقدر دارای حواشی و ابعاد مختلفی است که شاید بتوان برای آن چند مقاله و مطلب را به رشته تحریر درآورد. پیش از هرگونه تحلیل و نوشتاری دوست داریم تا به نفس عمل منفی بودن چنین اتفاقاتی در میادین ورزشی اشاره کنیم و بدون توجه به آنچه که شواهد و قرائن نشان می دهد، پرتاب سنگ و اشیای متفرقه به سمت زمین فوتبال را مذموم قلمداد می کنیم.

در همین زمینه و در راستای احترام زمین مسابقه و اخلاق پهلوان مدار ایرانیان باید به دو نکته اشاره کنیم.

نخست: دقیقا به یاد دارم زمانی که مصطفی دنیزلی سرمربی تراکتور بود برای تهیه گزارش به محل تمرین این تیم رفته بودیم. برای شکل تصویربرداری درخواست نشستن ایشان بر روی صندلی و پشت به زمین مسابقه را مطرح کردیم که درجا با آن مخالفت کرد و جمله ای را به زبان آورد که شاید اگر به فحوای آن توجه شود بسیاری از مشکلات حاشیه فوتبال ایران برطرف شود. دنیزلی گفت «زمین ورزش مقدس است و نباید به آن پشت کرد»!

دوم: در ورزش کشورمان که مزین به نام پهلوانان و از خودگذشتگی در قبال حریف و افتادگی است بروز چنین رخدادهایی مذموم بوده و به دور از واقعیت اخلاقی جامعه ماست.

البته به اینکه شعار بدهیم و عمل نکنیم عادت کرده ایم و چنین داستان‌هایی از بالا تا پایین برای مردم ایران تکراری است و…

در تجزیه و تحلیل آنچه که اتفاق افتاد، به چند نکته باید توجه کرد.

اول این که؛ فضای روانی جامعه به دلیل تورم شدید و تبعات ناشی از جراحی اقتصادی دولت، ملتهب است و بروز اتفاقات اخیر در ورزشگاه می‌تواند ناشی از حضور افراد غیرورزشی و فاقد تخصص در چنین میادینی نمود پیدا کند چون این افراد حاضران عمومی مسابقات نیستند.

دوم؛ بحث نفوذی ها که به هر تیمی صدمات جبران ناپذیر وارد می کند.

دقیقاً به یاد داریم که هرگاه کنشی از سکوها به زمین مسابقه منتقل می شد با یک اشاره بازیکن، مربی و یا آنچه که تماشاگران را به آرامش دعوت می کرد، موضوع فیصله می یافت اما در قضیه بازی تراکتور- پرسپولیس چنین نبود و هر چقدر کاپیتان و سرمربی تراکتور تلاش کردند یا در ابداعی جالب توجه، اداره کل ورزش و جوانان استان برای تماشاچیان حاضر در ورزشگاه پیامک دعوت به آرامش فرستاد و یا آنکه حتی شرایط بازی به نفع تراکتور بود و می شد پرسپولیس را شکست داد اما شاهد تداوم مصرانه اتفاقات بودیم!

با آنچه که نوشتیم، قصد توجیه و یا مصادره موضوع به نفع تراکتور و تیم شهرمان را نداریم، بلکه بیان روایت اتفاقاتی است که روی داد و متاسفانه مسابقه متوقف شد. همین عدم توقف سنگپرانی و به عبارت دقیق تر تلاش برای توقف بازی را باید در زمره فعالیت همان افراد هدفدار آورد که آنقدر به این وضعیت ادامه دادند تا بازی متوقف شد.

سوم؛ موضوع مهمتر در این خصوص کیفیت بازیکنان منهای بخش فنی عملکرد آنها در داخل زمین می باشد. حرکات حاشیه ای و غیرقابل کنترل بازیکن در حین مسابقه عوارض چندبرابری بر روی سکو ها خواهد گذاشت.

در این خصوص متاسفانه بازیکنان ما به هنگام عقد قرارداد و اجرای بندبند آن کاملا حرفه ای هستند اما در سایر موارد به خصوص نظارت بر رفتارشان داخل زمین چنین کیفیت و حساسیتی از خود نشان می دهند و همین غیرحرفه ای بودن بازیکنان مسائل پدیده ای را در سطح سکوها به وجود می آورد که در مسابقه تراکتور – پرسپولیس چنین موضوعی اثر منقلب کننده ای بر روی سکوها گذاشت.

به هر صورت باید تلاش کنیم تا در میادین ورزشی شاهد بروز چنین اتفاقاتی نباشیم. علاقه مندان به ورزش در ایران باید توجه داشته باشند که یک زمانی در فوتبال باشگاه های انگلیس «هولیگان»ها در تمامی ورزشگاه ها حضور داشتند و تمامی استادیوم ها دارای فنس و دیوارکشی فلزی بودند اما از حدود یک دهه پیش اکثر ورزشگاه های انگلیس با آن «هولیگان»های مشهورشان بدون نرده و حفاظ بوده و اتفاقات حاشیه ای، پرتاب اشیا، ورود به زمین و مواردی از این دست به شدت کاهش یافته است لذا تا زمانی که فوتبال ما حرفه ای واقعی نشده و بازیکنی که از دانش و چهارچوب های حرفه ای گری فاصله دارد، قادر به کنترل خود نباشد، بروز اتفاقاتی تلخ از آنچه در ورزشگاه ۷۰هزار نفری تبریز روی داد، اجتناب ناپذیر خواهد بود.