این روزها خبرهای منفی پیرامون ورزش و فوتبال ایران زیاد است اما یکی از خبرهایی که بخش عظیمی از علاقمندان به ورزش استان و به خصوص طرفداران تیم ماشین­ سازی را آزرد، تنزل این تیم به لیگ دسته سوم بود!

خبر کوتاه اما تا نهایت درجه، تلخ و ناراحت کننده بود. تیم فوتبال ماشین­ سازی به دلیل عدم شرکت در لیگ دسته دوم، به لیگ دسته سوم باشگاه های ایران تنزل یافت و حال باید در پایین­ ترین سطح باشگاهی ایران حضور یابد.

با توجه به شرایطی که وجود دارد و هیچ مجموعه­ ای برای تیمداری و قبول سبزها قدم پیش نمی­ گذارد و البته مالک فعلی نیز توانایی اداره آن را ندارد، باید منتظر ثبت عدم حضور در لیگ ۳ و تنزل سبزها به دسته پایین ­تر (احتمالا لیگ استانی) باشیم.

افسوس و صد افسوس برای تیمی که روزی روزگاری یک تیم سرسخت و مقاوم بود و از دوره جام تخت جمشید هر رقیبی با ماشین­ سازی روبرو می ­شد، گویی به صخره ­ای عظیم برخورد می­ کرد؛ روحیه ­ای که حتی تا زمان لیگ آزادگان نیز وجود داشت اما حالا آن اسطوره مقاوم، حتی توانایی حضور در لیگ دسته دوم ایران را نیز ندارد!

آقایان! با این شکل نقل و انتقال و سپردن تیم به کسی که اهلیت این کار را نداشت، عملا حکم مرگ تدریجی این تیم را صادر کردید و قدیمی­ ترین تیم شمالغرب کشور را در سراشیبی سقوط قرار دادید.

یادم می­ آید زمانی نام ماشین ­سازی در فوتبال ایران یک برند بود و هیچ وقت فراموش نمی­ کنم که بازیکنان غیربومی برای نام این تیم از تهران و شهرهای بزرگ به امید قبول شدن در تست­هایش به تبریز می ­آمدند.

اشک ریختن بر جسد نیمه­ جان این کودک طرد شده از جانب کارخانه ­ای که همین چند وقت پیش با حضور ریاست جمهوری زمینه ­های سودآوری و ارتقای آن مورد تاکید قرار گرفت، چیزی جز دوگانگی و یا شرایط غیرقابل باور را رقم نمی­ زند.

آقایان! ماشین ­سازی اگر به زمین تمرینی خود بازگردد و تحت حمایت حداقلی کارخانه قرار گیرد، نام بزرگ خود را بار دیگر می­ تواند احیا و اثبات نماید.

ماشین ­سازی کارخانه مولد و متمولی است که توانایی اداره یک تیم فوتبال را دارد. این را فراموش نکنیم و البته ای کاش مسئولان استانی و نمایندگان مجلس حداقل به دستور ریاست جمهوری در خصوص تعیین وضعیت تیم تمکین و عمل نمایند تا بلاتکلیفی از اطراف این تیم یک بار برای همیشه رخت بربندد.